Uwaga, oto nadchodzi brutalna prawda o świecie i o… nas samych!

Pani Suka, czyli Madame Connasse, jest hitem francuskiego Facebooka. To krynica mądrości, w której znajdziesz inspirujące i celne riposty na każdy (ważny) temat: o facetach, dzieciach, sporcie, seksie i przyjaciółkach… Odkryj więc w sobie sukę i zawsze śmiej się ostatnia!

„Nie mów mi, co mam robić.
I tak zrobię wszystko tak, jak chcę”.

„- Przykro mi, nie pocałuję cię.
– Czemu, źle się czujesz?
– Nie, po prostu cię nie lubię i już!”

Poznaj przepis na życie według jedynej słusznej filozofii Pani Suki!

„Zaczęłam się zastanawiać, czy ja jestem kimś. Ani artystka, ani rzemieślnik, ani dziennikarz, ani kucharz — mimo że tworzę, urządzam, piszę, gotuję. Zamiast rzeczownikami wolę się określać przymiotnikami (jaka jestem) lub czasownikami (co robię). A jednak jest jeden rzeczownik, którym z przyjemnością się określę. Jestem człowiekiem. I dodam jeszcze ulubiony przymiotnik: szczęśliwym.

Wszystkie słowa, które przeczytacie w książce, to moje myśli, zbierane i zapisywane każdego dnia, słowa składające się na moją codzienność, moje emocje, moja historia. Wszystkie opisane zasady, metody, schematy są moje, dla mnie i o mnie — szyte na miarę, nie muszą pasować na każdego jak sukienka z sieciówki. Nawet nie powinny. Nie odważyłabym się nikomu ich narzucać, nie miałabym śmiałości mówić innym, jak mają żyć. Jedyne, do czego zebrałam w sobie odwagę, to opowiedzieć Wam, jak ja żyję. Opisać zawartość szufladek mojego świata, zdradzić, jakimi ścieżkami dochodziłam do mojego dziś.

Jeśli znajdziecie tu myśl dla siebie, jeśli odszukacie drogę, którą ja przeszłam, a którą Wy chcecie poznać — będzie to dla mnie wielki honor i dowód, że jestem człowiekiem jeszcze bardziej. Niech te kartki, które Wam oddaję, będą Waszym notatnikiem, niech będą zapisane Waszymi słowami — dopiszcie je do moich, by ten tekst żył, by uszczęśliwiał następnych, czasem uspokajał, a innym razem wkurzał. Niech te słowa żyją naszymi historiami.”
Wasza Joanka, z „Manufaktury splotów”

Emilia daje z siebie wszystko w wymarzonej pracy w szklanym wieżowcu. Wspina się po śliskich szczeblach kariery. Nadgodziny, brunche, lunche, briefingi. Powinna czuć się spełniona. Dlaczego tak nie jest?

Basia chce odejść od męża, ma dość ciągłych kłótni i codziennej beznadziei. Nie może się zdecydować na ostateczny krok. Zostaje.

Renata sypia z szefem, wierzy w szybki awans, podwyżkę i w to, że w końcu przestanie być tą drugą.